Od kilku dni próbuję rozpocząć pisanie tego dziennika. Zbyt długo czekałam na tę możliwość. Teraz trudno zacząć. Trudno wypowiedzieć te pierwsze osobiste słowa, już nie w notesie, już nie w ukryciu. Zdecydowałam się wyjść z własnej strefy bezpieczeństwa, odkryć nowe możliwości. Niegdyś zamknięta w skorupie, dziś z wiarą, że świat na mnie czeka.

Od pewnego czasu prześladuje mnie myśl, że ta próba jest konieczna, aby kiedyś być gotowym do większych zadań. A więc dyscyplinuję własne myślenie i z pokorą biorę się za kolejną lekcję swego rozwoju.

Mam nadzieję, że to dobra droga, także, aby nauczyć się rozumieć punkt widzenia drugiego człowieka. Jestem świadoma, że spór to dwie różne opinie, a moja wcale nie musi być słuszna. Jak na "starego" pedagoga przystało wiem, że największym celem edukacji jest nie wiedza, lecz czyn. Uczmy się, więc działając !