No dobrze, cóż ja mam jeszcze napisać moi mili. Co przesłać w kolejnej, już 86 notce, zanim na trochę przystopuję z tym pisaniem...

Chyba o tym, że miłość jest wszędzie wokół nas, że jest magią, jakiej nie da nam żaden inny element świata. To ona sprawia, że cieszyć się można z małych, niby nieistotnych rzeczy...

Tych, którzy akurat teraz wątpią, mogę zapewnić, że miłość ma się dobrze, zagląda do nas, krąży i prędzej czy później, intensywniej lub spokojniej, wypełnia nas sobą...

Na ten moment cieszę się ze spokoju, jaki mnie otacza, cichego następowania rzeczy po sobie. Trudno jednak wyczuć, co czeka, za następnym zakrętem...

W jakimś dziwnym milczeniu odwiedzaliście moją stonkę na przestrzeni ostatniego 1,5 roku, ale mimo tego czułam Was i bardzo cieszyły mnie te internetowe odwiedziny. Na razie robię pauzę. Zastanawiam się czy w ogóle nie dać sobie spokoju z tym i-pisaniem...

Czuję, że sporo jeszcze muszę się nauczyć. Dlatego znowu poddaję się procesowi milczenia i obserwacji.

Myślę, że nie raz jeszcze się spotkamy, przemykając przez kolejne dni. Pewnie czasem zobaczymy się gdzieś w przelocie. A może powiemy coś sobie w sieciowych podróżach? Zapewne czasem się gdzieś miniemy: na drodze, rozdrożach wyobraźni, w sklepie, samochodzie, pracy, kinie, knajpie, jakimś śnie...
Być może rozpoznamy się w tłumie zagonionych ludzi...

Mam nadzieję, na spotkanie od czasu do czasu, kogoś przebudzonego, otwartego na życie, uśmiechającego się do drugiego człowieka...

Życzę Wam radości z każdej małej chwili, fascynacji i harmonii...

Życzę Wam Miłości, do Was samych i tego wszystkiego, co jest wokół...

Życzę Wam pięknych odkryć na życiowej drodze...

Bywajcie, więc sieciowi podróżnicy. I niech Wam sprzyjają wiatry...